Zolang er leven is

Renate Dorrestein

Uitgeverij Contact Amsterdam/Antwerpen

Vijfde druk, juli 2005

 

Iedere zomer houden de drie vriendinnen Beatrijs, Gwen en Veronica samen met hun mannen en kinderen, een week vakantie met elkaar. Maar dit jaar is alles anders. Veronica is plotseling overleden en haar man, Laurens en twee zoontjes, Niels en Toby, zijn nog in diepe rouw gedompeld. Beatrijs, die jaren met Frank getrouwd was, is gescheiden en neemt nu Leander mee, een ziener. Samen met zijn helse dochter. Yaja is een knettergekke en brutale puber. Gwen heeft voor het eerst een kind gekregen dat geen deel is van een tweeling, Babette. Gwen, Timo en hun andere vier dochters, Marleen en Marise (de oudste tweeling) en Klaar en Karianne, wonen samen met de zus van Timo, Bobbie, in een landelijke woning met imkerij, die meer dan deze ene week per jaar een thuishaven voor iedereen is. Alles lijkt rustig te verlopen tot dat ze gaan picknicken op de speelweide en Babette op klaarlichte dag verdwenen blijkt te zijn. De kinderen beschuldigen Yaja ervan dat ze de baby gestolen heeft of zelfs vermoordt. Om haar onschuld te bewijzen gaat ze samen met de kinderen de geest van Babette op proberen te roepen. Dit brengt Niels op een idee, zo kan hij misschien wel in contact komen met zijn moeder. Weken blijft ze spoorloos verdwenen. Leander weet door zijn boven natuurlijke krachten dat alles nog steeds goed gaat met haar. Als hij na 8 weken de plaats waar ze is door krijgt, waarschuwen ze gelijk de politie. Deze wil echter niet mee werken. Gwen gaat zelf op zoek. Als ze op de plaats komt waar Babette verdwenen is, treft ze daar Bobbie aan met de baby in haar handen.Iedereen is dolgelukkig. Alleen is het voor iedereen, ook de politie, een raadsel waar ze al die tijd geweest is. De volgende dag komt iedereen bij elkaar om het te vieren. De kinderen komen weer in aanraking met Yaja waardoor, ze op het idee gebracht worden om iemand te ontvoeren. Beatrijs wordt hier het slachtoffer van en verbrijzeld, door een van, haar knieschijf. Door de lange tijd dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen is ze gaan nadenken. Ze kan niet bevatten waarom Leander zijn dochter nooit straft. Want wat ze ook doet ze wordt altijd beschermd door haar vader. Hierdoor lopen de spanningen tussen Beatrijs en Leander hoog op. Ze verlangt zelfs terug naar haar vorige bestaan samen met Frank. Laurens heeft het nog altijd moeilijk met het accepteren van de dood van zijn vrouw. Hij gaat zelfs denken dat Veronica dingen aan het verplaatsen is in zijn huis om bepaalde signalen te geven. Hij probeert Leander om hulp te vragen maar, die verklaart zich niet bezig te houden met het oproepen van doden en mede door het norse optreden van Laurens tegen over hem, vindt hij het niet prettig om in Laurens’ omgeving te zijn. Gwen heeft het heel moeilijk met haar situatie thuis. De imkerij is failliet gegaan en Timo is daardoor nog maar weinig thuis. In het weekend komt Yaja logeren omdat, Leander zwaar uitgeput is. Het bevalt haar niet en ze belt haar vader op en wil opgehaald worden. Beatrijs gaat met Leander mee. Daar treffen ze Laurens, Niels en Toby ook aan. Laurens is Timo aan het helpen met een doorstart voor zijn bedrijf. Ondertussen heeft Leander Toby gevonden. Hij lag op de grond in een grote plas braaksel. Het blijkt dat Yaja samen met hem heeft gekeken of hij bezeten was door de duivel. Ze willen Yaja tot de orde roepen maar ze is verdwenen en Babette ook voor de tweede keer in korte tijd. Gwen gaat gelijk in paniek op zoek. Op de speelweide treft ze Yaja en Babette aan. Ze wordt woedend op Yaja die gelijk naar huis wil. Leander kiest weer eens partij voor zijn dochter en dat is voor Beatrijs het punt om Leander naar huis te laten gaan. Haar laatste woorden tegen hem zijn: ‘ik bel je nog wel’. Laurens bedenkt zich in de auto dat het tijd is om met de jongens naar de begraafplaats te gaan. Hij realiseert zich eindelijk dat zijn vrouw echt dood is. Maar als hij maar goed zijn best doet is het mogelijk om met haar in contact te komen.

titelverklaring:

Dit is het eerste deel van het gezegde: zolang er leven is, is er hoop. Dit slaat vooral op de situatie met de verdwijning van Babette. Gwen was wanhopig maar, doordat Leander haar steeds vertelde dat het goed met haar ging, hoefde ze de hoop nog niet op te geven en kon ze een gelukkig einde verwachten van deze gebeurtenis. Ook wordt deze zin (zolang er leven is) een keer gezegd door Niels. Hij kan de zin echter niet af maken doordat zijn vader hem in de rede valt. (blz. 268,1e druk)

 

Ik denk dat de titel vooral slaat op de vermissing van Babette maar ook op de dood van Veronica en Leander die in contact is met de doden.

 

Motto:
Deze roman kent een motto:

“En de hoop is een krijtwit kind, dat lacht
tegen de rover, die het slacht.”
Gerrit Achterberg

Dit zijn de laatste twee regels van Achterberg’s gedicht Spreekuur, met de ondertitel voor doktoren en professoren in ziel en taal.

thema:

In de roman komen enkele opvallende citaten voor waarin “hoop” genoemd wordt. De zuster in het verpleegtehuis tegen Beatrijs: “Je moet de hoop nooit verliezen.” Beatrijs tegen Laurens: “Veren zijn anders ook het kleed van de hoop, wist je dat? Emily Dickenson schreef tenminste: “Hoop is het ding met veren, dat nestelt in de ziel.”

En de politierechercheur die aan Gwen meedeelt: “Hoop is een mooi ding, maar het kan je ergste vijand worden, neemt u dat maar van me aan. “

Het motto wordt natuurlijk via de titel verbonden aan het thema van de roman. Zolang er leven is, is er natuurlijk hoop. Dat moet een troost zijn waaruit mensen kunnen putten. Die troost wordt verbeeld door de titel, waaruit weliswaar het gedeelte `...is er hoop' is weggelaten, maar die toch nadrukkelijk naar de mogelijkheid van een goede afloop verwijst.

 

 

Tijd& plaats:

De eerste druk van het boek werd uitgebracht in 2004. Er wordt niet specifiek gezegd in welk jaar het boek zich afspeelt maar ik denk dat het zich ongeveer rond het jaar 2004 afspeelt. En voor die tijd dus in het heden. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich in het zomerhuis van Gwen en Timo. Het speelt zich af en toe ook in het huis van Laurens of in het huis van Leander en Beatrijs af. Het verhaal wordt op chronologische wijze vertelt met een paar korte flashbacks die eerder de gedachtes van de personages zijn. Ook wordt het verhaal uit meerdere personages vertelt en lees je soms dezelfde gebeurtenis na elkaar. Ik vind het fijn dat het boek op deze manier is geschreven want het is heel goed te volgen wat er gebeurt en wanneer het gebeurt. Je raakt niet zo snel verward.

 

Motieven:

Een belangrijk motief in het boek is hoop, hoop op betere tijden en dat alles weer zo is zo als het altijd al geweest is. Ook wordt de dood vaak genoemd. Door Veronica’s dood en door dat de onzekerheid bestaat of Babette nog leeft.
rouwverwerking:
Veronica, de vrouw van Laurens is onlangs overleden, op het moment dat het boek zich afspeelt. Ze heeft hem met twee kinderen, Niels en Toby, achtergelaten. Hij mist haar nog iedere dag, zeker ook als het op opvoeden aankomt. Hij weet niet goed wat hij met zijn zoons aan moet, en Veronica is er niet om hem te helpen. Ook de beste vriendinnen van Veronica rouwen om haar. Gwen denkt vaak aan haar in de trant van: “Ik wou dat je er nog was.”

De relatie ouder-kind, is een duidelijk motief in dit verhaal. Zoals in het eerste motief wordt beschreven weet Laurens niet hoe hij met zijn kinderen moet omgaan, hij doet enorm zijn best om het zijn zoons zo leuk mogelijk te laten hebben, maar bij Niels lijkt dit niet te lukken. Gwen heeft ook kinderen, vijf in totaal, waarvan de eerste 4 tweelingen. Gwen maakt zich zorgen over haar vijfde kind. Klopt het wel dat het een ‘eenling’ is? Haar ongerustheid wordt bevestigd als Babette, het kind in kwestie, ontvoerd wordt.

spiritualiteit: Leander denkt dat hij aan de hand van een foto kan zien waar Babette zich bevindt en of ze nog leeft. Door toeval, of omdat hij dit echt kan, dat laat ik in het midden krijgt hij gelijk. Hij ziet een rood-wit gestreept lint, daar bevindt Babette zich. Dit blijkt inderdaad te kloppen. Laurens, die in het begin niets van Leander wil weten, draait 180 graden om. Hij wil namelijk contact met zijn overleden vrouw Veronica en hij denkt dat Leander hem daarbij kan helpen. Die houdt echter de boot af, en wil op zijn beurt niets met Laurens te maken hebben.

Vertelinstantie:

Dit boek heeft een meervoudig personaal perspectief. Het verhaal wordt steeds vanuit een ander personage vertelt.

‘Afwachtend leunde hij tegen de deurpost.’ Blz 59

‘Van het ene moment op het andere plakte haar jackje loodzwaar op haar schouders.’ Blz 161

 

Personages:

Gwen:
Gwen is de vrouw van Timo en de moeder van haar 5 kinderen Marleen, Marise, Klaar, Karianne en Babette. Ze is vrij sociaal en wil graag mensen helpen. Ze vindt het moeilijk om haar gevoelens te uiten en raakt daardoor vooral in het laatste deel van het boek een beetje gedeprimeerd. Ze is niet snel wanhopig maar wordt naar mate het boek vordert wel een beetje wantrouwend.

Timo:
Timo is de man van Gwen en vader van zijn 5 kinderen Marleen, Marise, Klaar, Karianne en Babette. Hij is altijd opgewekt en blijft altijd positief denken. Alleen als zijn dochter verdwenen is en zijn imkerij failliet dreigt te gaan is hij wat minder opgewekt. Hij is ook bereid om iedereen te helpen alleen wordt dit niet altijd even gewaardeerd.

Beatrijs:
Beatrijs is de ex-echtgenote van Frank. Tegenwoordig heeft ze een relatie met de ziener
Leander. Ze lijkt in sommige opzichten niet altijd even slim maar ze weet mensen altijd wel gerust te stellen en kan goed met kinderen opschieten. Ook lijkt ze heel geduldig maar ze kropt haar woede en irritatie vaak op en laat het er op de verkeerde momenten uitkomen.

Leander:
De vriend van Beatrijs en de vader van Yaja. Hij bezit paranormale gaven en lijkt het daarom altijd bij het rechte eind te hebben. Hij blijft altijd rustig in moeilijke situaties en is door geen mens woedend te maken. Al lijkt hij altijd verstandig hij weet soms onbezonnen acties te begaan.

Veronica:
De vroegere echtgenote van Laurens omdat, ze plotseling is overleden. Ze wordt herinnerd als iemand die altijd goede raad gaf in moeilijke situaties, vaak zorgde voor een goede sfeer in het gezelschap en altijd de zonnige kant van het bestaan bekeek. Ze is overleden maar speelt wel een belangrijke rol in het leven van iedereen.

Laurens:
De weduwnaar van Veronica en vader van Niels en Toby. Hij komt over als een intelligente man. Maar door de plotselinge dood van zijn vrouw is hij in diepe rouw gedompeld. Hierdoor is hij niet de oude en reageert vaak geïrriteerd op andere mensen.

Beoordeling:

Ik vond het een erg fijn lezend boek en het was een duidelijk verhaal. Wel vond ik het boek een beetje saai omdat er veel gebeurde maar er niet veel actie werd ondernomen. Ook vond ik dat je de personages te weinig kende om te snappen waarom ze iets deden of zeiden. Ik zou het boek vooral lezen als je een boek wilt waar je goed en makkelijk doorheen leest maar ik zou het zeker niet aanraden als je een spannend boek wilt lezen.

 

Keuze opdracht:

Schrijf een dagboekfragment vanuit de hoofdpersoon ca 250 woorden

Dagboek van: Laurens.

Ik maak me zorgen om Niels. Hij is zo afstandelijk en hij doet anders, bot of eerder emotieloos. Als Veronica er zou zijn was het al lang opgelost. Zij wist altijd precies hoe ze dit soort dingen moest verhelpen. Ik voelde me altijd zo op mijn gemak bij haar. En de kinderen ook. Ik zou zo graag nog even willen praten met haar. Sorry zeggen voor wat ik heb gedaan en het goed maken. Maar dat kan niet en ik ga echt niet naar Leander om advies te vragen. Tot dat niveau laat ik mijzelf niet zakken. Ik snap nog steeds niet hoe Beatrijs met zo’n man haar leven kan delen. Ze was zo’n leuke vrouw maar nu ze met die oplichter is herken ik haar bijna niet meer terug. Tante rolmops noemde Niels haar, brutaal van hem maar ergens wel grappig. Ik wil iets leuks doen met de jongens. Misschien kan ik naar de dierentuin dat vind Toby altijd zo leuk. Zijn favoriete film en spel is dan ook jungleboek. Dat ga ik doen. Morgen kan wel, misschien vraag ik Gwen en Timo ook mee. Het zou een goede afleiding zijn van de verdwijning van Babette. Arme mensen, het lijkt me verschrikkelijk om mij in hun situatie te verkeren. Ik hoop zo erg dat ze haar vinden. Het is ook nog maar een onschuldige baby. De politie is ook nog niets op het spoor en ze is toch al een lange tijd vermist. Als Babette weer terug is zal het waarschijnlijk groots gevierd worden. Ik weet alleen niet wie dat gaat regelen. Normaal hadden Victoria en Beatrijs dat samen gedaan maar dat kan nu niet meer. Nou dat zien we dan wel. Eerst morgen naar de dierentuin en hopen op de vondst van Babette.

 

Dit boek behoort tot de categorie proza